سبب دوستی و محبت علی در دلها چیست؟
رمز محبت را هنوز کسی کشف نکرده است، یعنی نمی توان آنرا فرموله کرد و گفت اگر چنین شد چنان می شود و اگر چنان شد چنین می شود، ولی البته رمزی دارد. چیزی در محبوب هست که برای محب از نظر زیبایی خیره کننده است و او را به سوی خود می کشد. جاذبه و محبت در درجات بالا «عشق» نامیده می شود. علی محبوب دلها و معشوق انسانهاست،چرا؟ و در چه جهت؟ فوق العادگی علی در چیست که عشقها را بر انگیخته و دلها را به خود شیفته ساخته و رنگ حیات جاودانی گرفته است و برای همیشه زنده است؟ چرا دلها همه خود را با او آشنا می بینند و اصلا او را مرده احساس نمی کنند بلکه زنده می یابند؟

مسلما ملاک دوستی او جسم او نیست، زیرا جسم او اکنون در بین ما نیست و ما آن را احساس نکرده ایم. و باز محبت علی از نوع قهرمان دوستی که در همه ملتها وجود دارد نیست. هم اشتباه است که بگوییم محبت علی از راه محبت فضیلت های اخلاقی و انسانی است و حب علی حب انسانیت است. درست است علی مظهر انسان کامل بود و درست است که انسان نمونه های عالی انسانیت را دوست می دارد اما اگر علی همه این فضایل انسانی را که داشت می داشت:آن حکمت و آن علم،آن! فداکاریها و از خود گذشتگی ها، آن تواضع و فروتنی، آن ادب، آن مهربانی و عطوفت، آن ضعیف[نوازی]، آن عدالت، آن آزادگی و آزادیخواهی، آن احترام به انسان، آن ایثار، آن شجاعت، آن مروت و مردانگی نسبت به دشمن، و به قول مولوی:

ادامه مطلب...

پس از رسول خدا در امر جانشینی آن حضرت اختلاف پیدا شد. لیکن علی بن ابی طالب (ع)، پیش از هر چیزی در اندیشه‏ ی حفظ دستاوردهای بیست و سه ساله ‏ای است که پیامبر (ص)، چون امانتی بس گرانبها و بی بدیل، بدو سپرده است. او می‏ بیند که درگیری و جنگ بر سر این حقّ، موجودیّت اسلام را به خطر می‏ افکند.

امیرالمؤمنین (ع) خود را برای بر عهده گرفتن این مسؤولیت از دیگران شایسته‏ تر می‏ داند، و در حقّانیت خود برای امر جانشینی رسول خدا کوچکترین شک و تردیدی ندارد، لیکن مسؤولیت اجرایی و سرپرستی امور هدف نیست، وسیله ‏ای است برای هدایت انسان به سوی خدا با حفظ اسلام؛ اسلام در آن شرایط تاریخی نهال نورسی بود که به وسیله‏ ی تند بادهای سوزان دشمنان خارجی، و آفات کینه توزی ها و نفاق داخلی به شدت تهدید می‏ شد، کوچکترین اقدام نا به جا و بی موقع، اگر چه در راه حقّ و برای حقّ باشد، آسیبی جبران‏ ناپذیر بدان می‏ رسانید، لذا پیشنهاد افراد موقع نشناس و فرصت طلب را برای بیعت نپذیرفت، و با اراده ‏ای آهنین، و آهنگی استوار، و زبانی گویا، و قلبی محکم، چون تُنْدَر خروشید و چون شیر غرّید، و در پاسخ آنان چنین گفت:

أَیُّهَا النَّاسُ، شُقُّوا أَمْوَاجَ الفِتَنِ بِسُفُنِ النَّجَاة، وَ عَرِّجُوا عَنْ طَریقِ المُنَافَرةِْ، وَضَعُوا تِیَجانَ المُفاخَرَةِْ؛ أَفْلَحَ مَنْ نَهَضَ بِجَنَاحٍ، أَوِ أسْتَسْلَمَ فَأَرَاحَ. هذَا مَآٌ اَجِنٌ،وَ لُقْمَةٌْ یَغَصُّ بِهَا آکِلُهَا. وَ مُجْتَنِی الثَّمَرَِْ لِغَّیْرِ وَقْتِ اًِّینَاعِهَا کَالزَّارِعِ بِغَیْرِ أَرْضِهِ.
مردم! امواج فتنه و آشوب را با کشتی های نجات بشکافید و به پیش روید، از راه نازیدن به تبار و نفرات کناره گیرید، و تاج های بالیدن به یکدیگر را بر زمین بکوبید.

ادامه مطلب...