عجیب نیست اگر حُسن غدیر را درحُزن عاشورا جست ، هر چند دو اتفاق با فاصله زمانی است اما به اتفاق در هر مکانی است، در واقع از امضاء مکتب تا اجراء ایدئولوژی فاصله ای نیست .نهال دینی که در غدیر کاشته شد در حال خشک شدن بود که عاشورا آن را با خون آبیاری نمود و اسلام را ستود.غدیر را تولّی آفرید و عاشورا را تبرّی؛ غدیر غفلت را زدود و درد را دِرود و یاران راه را سرود و این همان مکتب بود و عاشورا عشق را آفرید و آب را ندید و شوق وصل را پرورید و راه حق را دید و قانون رفتن را بر گزید ... عید است امروز ،نامش غدیر . به طمع آب آمده ایم ، همگان تشنه لب .نشاطی وجودمان را در برگرفته ، اما نمی دانم چرا غم رهایمان نمی کند ؟! چرا با ذکر علی می گرییم ؟! غدیر بزرگترین عید این امت است ، اما اشک در چشمانمان موج می زند به جای لبخند بر لبانمان ! این چه اندوهی است که آغازش غدیر است غدیر آغاز درد عمیق است ، آغاز آه و اشک و نالهء انسانیت در طول تاریخ است

غدیر آغاز عاشورا است

غدیر آغاز سوختن است ، آغاز تشنگی است .

چه رودی است که برکهء غدیر را به نهر علقمه شریعه فرات وصل کرده

نمی دانم چرا صدای کودکان حسین کنار برکهء خم اینقدر بلند است ! العطش

غدیر همنشینی آب و دست ، و عاشورا هم

غدیر آسمانیان را به سجده وا می دارد ، و عاشورا هم

در غدیر حقیقت هویدا گشت و در عاشورا حق پیدا؛ در غدیر دستها بالا می روند تا وحی حق بیان گردد و در عاشورا  سرها تا حق وحی عیان ،  یکی را  عشق  می بینی  و سرور  و دیگری را مشق می بینی و شور ونوری عظیم را برظلمت آفریده شده به دست ابلیس رجیم، چنان در مهرورزی رحیم که  هفتاد و دو پروانه دل به او دوختند و بر شعله های عشقش سوختند...

تاریکی به پیکار شمسه ای تاخت ، غافل از  اینکه  روشنائیش را چندین برابر ساخت و در دل انوار درخشنانش رنگ باخت .غدیر می رباید دلها را بسوی  کشتی نجات و   عاشورامی سراید حماقت طوفان اهریمن بد ذات را بر شکستن نیّات، در همایش تاریخ بر دو منبر تلاوت نور شد ، منبری بر فراز جهاز و دیگری بر کشته های حجاز تا بینایان راه را از چاه باز شناسند و نابینایان کوه را از کاه، غدیر آموخت نیاز مبرم بشر   را به روشنایی برمسیر حیات و عاشورا ، انتخاب مسیر روشنایی را از هزاران صراط..؛ غدیر سرنوشت را رقم زد و عاشورا سرشت را.؛ در غدیر تقدیر مشق شد و در عاشورا تقدیر عشق...

غدیر ، دستی را بالا برد مه پاره و در عاشورا  دستها پاره پاره؛ در غدیر دست بر امانت زدند و در عاشورا دست بر خیانت و آفریدند جنایت. غدیر بزمی ساخت بر سِماط دل و عاشورا بر خون ریخته شده بر گِل؛ در غدیر بهار می بینی و شکفتن و نغمه خوانی سار و در عاشورا لیل و نهار را در ستیزه و پیکار به خیال خام خزان بهار...

عاشورا ، می نوازد زخمه شمشیر بر پیکره های نور، چون برید و از هم درید پرده ی ظلمت و سیاهی غفلت، تا یاد آرد غدیر و روشنایی تقدیر و ... می نوازد زخمه شمشیر، تا طلوع فجر نرگس خورشید از کنار خانه ی امید با سلام عدل از آن سلاله پاک و آن منتقم خونهای ریخته شده بر خاک

ابراهیم فخر می فروشد که خداوند سرانجام از نوادگانش قربانی می پذیرد اسماعیل به نشاط آمده ، چون گلویش که تشنهء لب تیز تیغ است ، اکنون سیراب گشته بار دیگر عیسی مصلوب می شود در کربلا و ایوب است که به پای صبر سجاد نمی رسد و حسین یوسف زمان ، یونسی است که میماند تا قومش را با خونش هدایت کند دست عباس دست علی است که این بار به آسمان می رود ، چون زمین لیاقت این دست را ندارد دستی که هم شمع است و هم پروانه

از غدیر تا عاشورا، آنچه فاصله ای اندک بین هبوط و سقوط است. غدیر روزی است که محمد مصطفی(ص) در پیشگاه مسلمین دست علی (ع) را به عنوان جانشین و ولی امر مسلمین بالا برد و عاشورا روزی است که دست فرزند علی (ع) توسط عده زیادی از همان مسلمین قطع شد و بر روی زمین افتاد. غدیر سند حقانیت شیعه بود و عاشورا سند مظلومیت شیعه ، در غدیر راهی روشن برای مسلمین باز شد و در عاشورا سیاهی و تباهی در مسیر استقرار کامل ترین پیام خدا به بشر قرار گرفت، غدیر روز خدا پرستان بود و عاشورا روز گندم پرستان.غدیر پدر پر سوز و درد عاشوراست . حسین(ع) شهید دشت نینوا نبود ، حسین(ع) در فراموشی غدیر شهید شدو این سرنوشت به پای تک تک اولاد علی (ع) تا روز محشر نوشته شده است. روز غدیر خیلی ها برای تبریک به امیرالمومنین آمدند، خیلی ها با علی (ع) پیمان برادری بستند، دست های زیادی به سوی بیعت با حیدر کرار دراز شد اما دیری نپایید که غدیر فراموش شد و باید یافت علت این فراموشی را!

بشر دوبار از بهشت رانده شد یکبار بر اثر غفلت ادم و حوا و بار دوم بعد از فراموشی غدیر و در هر دوبار دوری از فرمان الهی علت آن بود و افسوس که درخشندگی متاع دنیایی چشم را برحقایق می بندد و سرانجام تلخ را برای همه نسل بشر پدید می آورد.پیام غدیر حب به علی (ع) به عنوان یک اسم نیست ، حب به انسانیت و بندگی حقیقی خداست، علی (ع) با همه عظمتش با همه قدرتش با همه القابش ، سر تسلیم نهاده به استان الهی بود ، علی وجودش را در سجودش در نیمه شب های عرفانیش می دانست و برای خلقت بشری چون علی (ع) بود  که خداوند به خود فتبارک الله احسن الخالقین گفت و فرمان به سجده بر انسان کرد .دست علی (ع) به عنوان انسان کامل بعد از حیات پیامبر بالا رفت تا خدا حجت را بر منتخب ترین بندگانش ، مسلمین ، تمام کرده باشد.

غدیر یک روز نیست و عاشورا نیز همچنین !

هر کجا که ادعای حب به علی (ع) باشد اما نامی و اسمی،  در پس آن عاشورایی خواهد بود. سردار جان بر کف سپاه علی (ع) در صفین هم باشی مطمئن باش اگر پیام غدیر را نفهمی در عاشورایی خنجر به دست سر از تن فرزند علی (ع) جدا خواهی کرد.

ما افتخار می کنیم که  شیعه بهترین بندگان خدا  ،علی بن ابی طالبیم . کاش روزی برسد که این افتخار در تک تک ما تجلی اعمال و رفتارمان باشد و به قول علی شریعتی بزرگ معلم علی(ع)  شناسیم، از محب علی(ع) بودن به شیعه علی (ع) بودن برسیم .

تشابهات غدیر و عاشورا

با توجه به این که محرم و عاشورا هستند و محرم مفسر غدیر است و تمام ارزش های غدیر در عاشورا احیا می شود و واقعه عاشورای محرم سال 61هجری ، سال ثمر دادن دو درختی بود که در غدیر و بد از آن کاشته شدند. وابستگی و تشابه این دو واقعه به سادگی آشکار و قابل بررسی است ، اینک به چندین تشابهات از این دو واقعه مهم می پردازیم :

1- در هر دو امتحان به ولایت و اثبات ولایت صورت گرفته

امتحان به ولایت سنگین ترین امتحانی است که خداوند متعال در این دو واقعه  از بندگان خود گرفته است ، یعنی در حادثه غدیر با تعیین ولی و امام ودر حادثه عاشورا با تبعیت از امر ولی و امام مورد امتحان قرار گرفتند تا آزمایش شوند چقدر از جایگاه ارزشمند رهبری وولایت دفاع می کنند و از آنها بهره می گیرند. علت نیاز به ولایت این است که امامت و رهبری نقش تعیین کننده ای در رشد و تکامل فردو جامعه دارد و بدون رهبری صحیح ، پیمودن راههای تکامل غیر ممکن است وچون امامت و رهبری انسانها یکی از اصول جاودانه سعادت و هدایت است همراه با آفرینش انسان ، طرح جامع رهبری از طرف پروردگار جهانیانیان انجام می پذیرد.

2- طرح جامع رهبری در آغاز آفرینش

هر مخترع و سازند ه ای ، و هر مبتکر و طراحی ، برای ساخت و پرداخت و تولید انبوه و تداوم تولید خود «با آینده نگری مثبت » بر طرح جامع اختراع خود می اندیشد که - چگونه ساخته شده و به تکامل رسد؟ چگونه یک اختراع مراحل تکاملی خود را پشت سر گذارد؟ و پس از تکمیل چگونه به تولید انبوه رسد؟ و برای تداوم تولید چه باید کرد؟ اگر مسائل اساسی یاد شده درست ارزیابی نگردد و مشکلات آن برطرف نشود و زمینه های مناسب پیدایش پدید نیاید، یک اختراع ، یک ابتکار ارزشمند تحقق نمی پذیرد، تداوم نمی یابد و به بار نمی نشیند. پروردگار انسان نیز در آغاز آفرینش به تمام مسائل کوتاه مدت و دراز مدت انسان توجه داشت که آفرینش انسان چگونه از خاک آغاز گردد، روح آدمی چگونه پدید آید؟ و با جسم چگونه پیوند گیرد؟ و پس ازآفرینش انسان و تشکیل امت و جامعه  انسانها چگونه باید فرد و جامعه راه تکامل را به   پیمایند؟