حدود سی سال پس از اجتماع عظیم و بی‌نظیر مسلمانان در غدیر خم، اولین اجتماع گسترده مردم در سالگرد آن روز تاریخی و سرنوشت‌ساز در ایام حکومت امیرالمؤمنین (ع) و حضور آن حضرت در کوفه اتفاق افتاد. روز جمعه‌ای مصادف با سالگرد غدیر خم شد و علی (ع) فرصت را مناسب دید تا در اجتماع مردم در نماز جمعه، خطبه‌ای در معرفی غدیر و تبیین ابعاد گوناگون آن ایراد نماید و مسلمانانی را که عصر پیامبر خدا (ص) را درک‌ نکرده بودند و غالباً از جریان غدیر بی‌اطلاع بودند، و اگر هم سخنی شنیده بودند باز به عمق حادثه غدیر پی نبرده بودند، با غدیر خم آشنا کند. نخستین مجلسی که در سی‌امین سالگرد غدیرخم تشکیل شد، همراه با سخنرانی شخص اول جریان غدیر بود، امیرالمؤمنین (ع) در آن مجلس از غدیر خم به عنوان عید بزرگ مسلمانان یاد و بدین ترتیب سنت حسنه عید گرفتن روز غدیر را پی‌ریزی کرد و در حقیقت آغاز جشن‌های غدیر که در طول تاریخ شیعه از اعیاد مهم به شمار آمد با همان خطبه غدیریه امیرالمؤمنین (ع) بود.

واقعه غدیر خم، یکی از مسلم‏ترین مسائل تاریخ اسلام است که صدها مورخ و مفسر شیعه و سنی آن را نقل کرده‌اند و افرادی چون ابوریحان بیرونی، خواجه نصیرالدین طوسی و فارابی نیز بر همین اساس، به تحلیل فلسفه «امامت» پرداخته‌اند. ابن‌سینا نیز به موضوع نص (حدیث صریح غدیر)، در کتاب شفا پرداخته و آن را بهترین راه برای تعیین جانشین دانسته است.