غـدیـر چـشـمـه ای است که زلال اسلام ناب از آن می جوشد هرکس به این حقیقت اعتراف کند و جـان خویش، در زلال حقیقتش شستشو دهد، به پیشگاه باعظمت اسلام ناب بار می یابد و آن کس کـه به هر عذر و بهانه، چشم از دیدن و گوش از شنیدن فرو بندد، جز صدای جرسی از دور نصیب نخواهد برد.
غـدیـر نخستین موقف و منزلی نیست که پیامبر اکرم(ص) جانشین خود را به مردم شناسانده است آن گـرامی بارها به هر مناسبت با بیانه ای گونه گون و شیوه های مختلف این حقیقت را به مردم یـادآور شده وایشان را با رهبر آینده خود آشنا کرده است همه کسانی که با حضرتش حشر و نشری داشـتـنـد و از اتـفـاقـات حـکومت اسلامی بی خبر نبودند، می دانستند که علی(ع) خلیفه بلا فصل پیامبر(ص) و محبوبترین مردم، و نزدیکترین اصحاب به رسول خداست.
خـلافـت مـسـاله ای نبود که تا سال دهم هجرت مسکوت مانده باشد خلیفه پیامبر از همان روزی معلوم شد که نبوت در مکه آشکار شد [1] .
پـس از آن مـخـصـوصا در سالهای بعد از هجرت به قدری این مطلب تکرار شد که تقریبا همه اهل مدینه با آن آشنا بودند همه حدیث «منزلت»، حدیث «رایت» و حدیث «طیر» [2] را شنیده بودند حدیث «ثقلین» [3] مکرر بر آنها خوانده شده بود نزول آیاتی چون آیه «مودت» [4] آیـه «مـبـاهـله» [5] و آیه «ولایت» [6] باعث شده بود، خورشید شخصیت امیرالمؤمنین درخششی روزافزون داشته باشد.
